dastan

is. <fars.> Şifahi xalq ədəbiyyatının epik janrları içərisində qəhrəmanlıq və aşiqanə məzmunda olan, həcmcə ən böyük əsər. Qəhrəmanlıq dastanı. Aşiqanə dastan. «Koroğlu» dastanı. – Şairə Toğrulun məktubunu aparıb «Xosrov və Şirin» dastanı yazmasını rica edəcəkdir. M. S. O.. Ağlatmayır insanları; «Leyli-Məcnun» dastanları. S. V.. El aşıqları incə Azərbaycan dilində xalqımızın mərdliklərini tərənnüm edən ölməz dastanlar qoşurdular. İ. Ə.. // Mühüm tarixi hadisələrdən, ya şəxsiyyətlərdən bəhs edən böyük epik əsər; poema. Zəfər dastanı. – . . Əzəmətli müharibə dastanının əsas mərhələlərindən, ötəri də olsa, bəhs etmək lazımdır. Burada hər bir səhnə böyük bir qəhrəmanlıq dastanı kimi qiymətlidir. M. Hüs.. // Hekayə, nağıl, əfsanə, sərgüzəşt. <Koroğlu:> Ərəb atın dastanını söylərəm; Üç yaşında hər nişanı bəlli olur. «Koroğlu». <Tərxan:> Oxuma, ey vəzir, mənə dastan; Qeysərin dağ kimi bir ordusu var. A. Ş.. Dastan açmaq – danışmaq, nağıl etmək, rəvayət etmək. Mən bu körpəyə nə münasibətlə Həcər adını qoymaq istədiyimi soruşduqda, sən aynalını əlinə alan, . . Gorus qazamatını dağıdan Həcərdən dastan açırsan. S. R.. Dastan qoşmaq – dastan yazmaq, hekayə yazmaq. Dil(lər)də dastan olmaq – məşhur olmaq, haqqında tez-tez danışılmaq, dillərə düşmək. <Qərib:> Ağalar ərzimə bir qulaq verin; Adı dildə dastandır Ərzurumun. «Aşıq Qərib».